Προσθήκη στα αγαπημένα
Πολλά χρόνια πίσω με πάει η σημερινή συνταγή. Στα παιδικά μου χρόνια όπου μια θεία που δεν ήταν θεία μας αλλά έτσι την φωνάζαμε και την αγαπούσαμε σαν θεία ή σαν γιαγιά (όλοι δεν έχουμε μια τέτοια θεία στις αναμνήσεις μας;) μας τα έφτιαχνε συχνά πυκνά για να μας φιλέψει. Λεκανίδες ολόκληρες τηγάνιζε με υπέροχο ελαφρύ βιαννίτικο ελαιόλαδο. Και ήταν η σπεσιαλιτέ της. Ποτέ τα δικά μου δεν θα είναι τόσο νόστιμα. Δεν είναι η συνταγή της αυτή εδώ, δεν πρόκοψα να την πάρω πριν πεθάνει. Αλλά όποτε φτιάξω , όποτε φάω λουκούμια εκείνη τη θεία θυμάμαι. Είναι πολλές οι παραλλαγές της τηγανητής ζύμης στο νησί μας. Από τις πιο νόστιμες, είναι τα σημερινά λουκούμια. Είναι μια παραλλαγή του λουκουμά, αλλά με πιο συμπαγές ζυμάρι, που συνηθίζεται κυρίως στην ανατολική Κρήτη και καταναλώνεται σε γλυκιά εκδοχή με μέλι ή σιρόπι μελιού ή σαν αντικαταστάτης του ψωμιού , συνοδευτικό του τυριού , της ελιάς και του βραδινού ροφήματος. Όπως θα δείτε, η ζύμη δεν περιέχει ζάχαρη κι έτσι μπορεί κάλλιστα το λουκούμι ...
Ολόκληρη η συνταγή εδώ